Allahoe akbar!
En hoe de islamisering van Nederland in sneltreinvaart doordendert
Vrijdag Patatdag! Elke vrijdag lees je hier een verse briefwisseling tussen columnist Ebru Umar en schrijver Tjeerd Langstraat. Met vandaag: een zondags ontbijtje en hoe Nederland is verworden tot een broeinest van verse Mohammed Bouyeri’s.
Nou Tjeerd,
De raarste dag van het jaar is weer achter de rug en dit jaar was ‘ie een stukje raarder. Het enige wat ontbrak was Theo de musical en wat zal ik zeggen? Theo is vermoord door een moslimterrorist, vandaag de dag loopt een vriendinnetje van die moslimterrorist/moordenaar van Theo van Gogh de deur plat bij de VVD.
Het kan verkeren.
Zoals het ook verkeerd is met onze afkeer voor moslimidioten. O zeker is die afkeer er nog maar ja, we zeggen er maar niets meer van. In ieder geval steeds minder. Wat we anno 2024 doen, twintig jaar na de moord op Theo, is moslimidioten een podium bieden om hun idiotie vermomd als profetie over ons uit te strooien. Hoofddoeken op de publieke omroep, hoofddoeken in de kranten, hoofddoeken in de wandelgangen van de Tweede Kamer, hoofddoeken ín de Tweede Kamer, hoofddoeken bij de politie, hoofddoeken in de Bijenkorf - is er in hemelsnaam nog een plek te vinden die hoofddoekvrij is? De vraag stellen is ‘m beantwoorden.
In elk fatsoenlijk land zou een godsdienst die terroristen voortbrengt en terrorisme verheerlijkt, de kop ingedrukt worden maar niet in Nederland. Ook niet in de rest van Europa. Nee, hier denken we barmhartig te zijn en de aanhangers van de religie van haat met liefde en tolerantie verlichting te brengen. Spoiler alert: het is twintig jaar geleden niet gelukt, het gaat nu ook niet meer lukken. De vraag is hoe ver we over twintig jaar afgegleden zullen zijn. Kan ik dan alleen nog een werkster met hoofddoek krijgen? Of een verpleegster met hoofddoek? Zijn de hoofddoeken (m/v) geïnfiltreerd in de hoofdredacties van onze media? Of onze sportscholen? Op de vluchten die we nemen naar vakantiebestemmingen? Ik heb weinig illusies dat de haat die deze religie tentoonspreid door de pooiers en hoeren van de profeet zal afnemen.
En bespaar me de verontwaardiging: nee, ik zie de mens niet onder de hoofddoek, ook niet achter de vieze vuile vlasbaard. Ik zie het vrouwen- en vrijheidhatende moetje dat door Job Cohen en co door onze strot gedouwd is, twintig jaar geleden. Weg met ons begon bij het theedrinken met haatbaarden na de moord die op 2 november 2004 plaatsvond op de meest charmante man die ik ooit gekend heb: Theo van Gogh. Binnen nog ‘ns twintig jaar is de klus wel geklaard.
Tsja, Ebru,
De afgelopen dagen heb ik me verbaasd, geïrriteerd en heel erg boos gemaakt. Allemaal energie vretende activiteiten die niets hielpen oplossen, behalve dat ik in één week tijd weer vijf jaar ouder ben geworden. Hoewel ik ook erg heb moeten lachen, toen ik vernam hoe Rokhaya Seck, een van de organisatoren van dat wanstaltige Van Gogh herdenkingsfeestje in De Balie, Bart Nijman furieus opbelde met de vraag hoe hij het in zijn botte hersens haalde om het uitgelekte programma te publiceren. Wat volgde was een scheldpartij bij monde van de deuglinkse mevrouw.
‘Ach fuck it’, gilde Seck. ‘Ik vind je gewoon een ongelofelijke lul!’
De aankondiging van het programma luidde als volgt:
“Twintig jaar geleden werd Theo van Gogh vermoord. Zijn laatste woorden waren ‘Genade, genade. We kunnen er toch over praten?’ Hoewel Nederland na de moord diep verdeeld raakte, kan Van Goghs smeekbede als opdracht gelezen worden. Hoe hou je het gesprek gaande in een land dat met elkaar lijkt uitgepraat?”
Waarop ik me direct afvroeg hoe deze scheldende mevrouw waarmee geen gesprek mogelijk bleek, die vraag zelf eigenlijk zou beantwoorden? Hoe dan ook, het is kenmerkend voor een groot gedeelte van de mensen die in Nederland aan de knoppen draaien, in met name de politiek en de media. Toch wel de podia waar de meeste macht en publieke zichtbaarheid en dus beïnvloeding van het volk is.
Het meest frappante van al die lijkenpikkerij, ik noemde het eerder een soort platonische necrofilie met het koude lijk van Van Gogh, is dat nergens, echt nérgens wordt benoemd dat het hier gaat om een islamitisch geïnspireerde moord. De loco-burgemeester van Amsterdam spande de kroon. Zij wist te vertellen dat Van Gogh is vermoord “vanwege zijn idee van vrijheid”.
Vanwege zijn idee van vrijheid. De tering. Ze zei het echt. Nee kutje, hij is vermoord door een ideologische rat die een doodscultus aanhangt; de islam. We zijn twee decennia verder en GroenLinks-PvdA politici doen nog steeds of er niet een enorm probleem is met die levensgevaarlijke religie. En elke dag moet jij uit de mond van types als Sander Schimmelpenninck aanhoren dat je een vuig rechtse Kevin bent, als je aangeeft dat je in je eigen Rotterdamse buurtje door de burka’s de blondjes niet meer ziet.
Over Rotterdamse wijken gesproken. Ik ben momenteel in het land en toog afgelopen vrijdag naar onze fijne rotstad, Rotterdam. Met mijn beste vriend liep ik naar onze stamkroeg, De Oude Sluis in Delfshaven. Dan lopen we een stuk vanaf de Mathenesserweg, over de Grote Visserijstraat en de Schiedamseweg. Een echte volksbuurt. Niets dan Turkse vlaggen aan de balkonrelingen, Palestijnse vlaggen natuurlijk en bordjes met ‘Free Palestine’, hoofddoeken all over the place, burka’s, mannen in soepjurken en zoveel jonge meisjes die volledig gesluierd zijn en jongetjes die in djellaba’s rondlopen. Het is een verschrikking en een toonbeeld van de verkwanseling van westerse waarden, progressieve vrijheden en gelijkheid.
Binnen twintig jaar de klus geklaard, zeg jij? Eerder, veel eerder, zeg ik. Die islamitische broeinesten die je in de banlieues van Frankrijk en België hebt, heb je hier ook. Een aantal jaar geleden was er een Marokkaanse NPO-presentatrice, ik ben haar naam even kwijt, maar die zei toen quasi-schertsend “we’re taking over baby”, toen haar naar een reactie werd gevraagd op een opmerking van Wilders over de islam.
Ze sprak niets dan de waarheid. Ze nemen het over en het gros van de mensen staat erbij en kijkt ernaar. Stilzwijgend, als een hertje in de koplampen. Kijkend naar het bungelende zwaard van Damocles kromzwaard van Mohammed dat dreigend boven die naïeve koppen hangt.
“Maar als ik de deskundigen goed begrepen heb, was Aïsja negen toen ze de woestijn in werd meegenomen, uitgehuwelijkt aan een vieze oom die zich Mohammed noemde. (...) Mede dankzij mij zal de vijfde colonne van de geitenneukers binnenkort in een wanhopige schreeuw om respect uw en mijn kinderen met gifgas, ziektes en atoombommen bestoken.” ~ Theo van Gogh
Liever een losse donatie doen? Dat kan!
Een zelfgekozen bedrag als losse donatie doen kan hier, of door op onderstaande button te klikken. Natuurlijk krijg je bij een losse donatie ook - tijdelijk naar rato - toegang tot betaalde content.
